ஐரோப்பிய தத்துவமும் காஸாவும்

— ஹமீத் தபஷி

ஈரானோ, சிரியாவோ, லெபனானோ, அல்லது துருக்கியோ ரஷ்யா மற்றும் சீனாவின் முழுமையான ஆதரவோடு, ஆயுதங்கள் மற்றும் இராஜதந்திர பாதுகாப்பும் வழங்கப்பட்டு விருப்பமும் பொருளாதார வசதியும் இருக்கும் நிலையில் இஸ்ரேலின் டெல் அவிவ் மீது இரவு பகலாக மூன்று மாதங்களுக்கு குண்டு போட்டு பல்லாயிரக்கணக்கானோரை கொன்று, இன்னும் ஏராளமானவர்களை காயப்படுத்தி, மில்லியன் கணக்கான மக்களை வீடற்றவர்களாக்கி, இன்று காஸா இருக்கும் நிலைமையை போன்று அந்நகரத்தை மனிதர்கள் வாழ முடியாத இடிபாடுகளின் ஒரு குவியலாக்கி விடுவதை சற்று கற்பனை செய்து பாருங்கள்.

ஈரானும் அதன் நேச நாடுகளும் வேண்டுமென்றே டெல் அவிவ்வின் மக்கள் தொகை நிறைந்த பகுதிகள், வைத்தியசாலைகள், ஜெப ஆலயங்கள், பாடசாலைகள், பல்கலைகழகங்கள், நூலகங்கள் அல்லது மக்கள் தொகை நிறைந்த ஏனைய ஏதோவொரு பகுதியை பாரிய பொதுமக்களின் உயிரிழப்பை இலக்குவைத்து தாக்குவதை சில நொடிகளுக்கு கற்பனை செய்து பாருங்கள். இஸ்ரேலிய பிரதமர் பென்ஜமின் நேதன்யாஹு மற்றும் அவரது போர் அமைச்சரவையை தேடுவதாக உலகிற்கு அது காரணமொன்றை முன்வைக்கக்கூடும்.

இந்த கற்பனை காட்சியின் தாக்குதல் நடைபெற்ற 24 மணித்தியாலங்களுக்குள் குறிப்பாக அமெரிக்கா, பிரித்தானியா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம், கனடா, அவுஸ்திரேலியா மற்றும் ஜெர்மானி போன்ற நாடுகள் என்ன செய்யும் என்பதை உங்களிடம் நீங்களே கேட்டுக்கொள்ளுங்கள்.

இப்போது யதார்த்திற்கு திரும்பி, ஒக்டோபர் 7ம் திகதியிலிருந்து ( அதற்கு முன்பு பல தசாப்தங்களாகவும் கூட ) டெல் அவிவ்வானது பாலஸ்தீன மக்களுக்கு செய்தவற்றை அதன் மேற்கத்திய நேச நாடுகள் பார்த்துக்கொண்டு இருந்ததோடு மட்டுமல்லாம் அதற்கு தேவையான இராணுவ கருவிகளையும், வெடி குண்டுகளையும், தோட்டாக்களையும் மற்றும் இராஜதந்திர பாதுகாப்பையும் வழங்கியதை சிந்தித்துப்பாருங்கள். இவற்றோடு சேர்த்து அமெரிக்க ஊடகங்களானது பாலஸ்தீனர்கள் மீது நிகழ்த்தப்படும் கொலைத்தாக்குதல்களுக்கும் இனப்படுகொலைக்கும் சிந்தனைரீதியான நியாயப்பாடுகளையும் வழங்கிக்கொண்டிருந்தது.

மேலே குறிப்பிடப்பட்ட கற்பனை காட்சியானது தற்போது இருக்கும் உலக ஒழுங்கில் ஒரு நாளேனும் சகித்துக்கொள்ள படமாட்டாது. அமெரிக்கா, ஐரோப்பா, அவுஸ்திரேலியா மற்றும் கனடாவின் இராணுவ குண்டர்த்தனம் முழுமையாக இஸ்ரேலின் பின் இருக்கும் வரை பாலஸ்தீனர்களை போன்ற பாவப்பட்ட நாம் என்றுமே கணக்கில் கொள்ளப்படமாட்டோம். இது அரசியல் யதார்த்தம் சார்ந்த ஒரு விடயம் மாத்திரமல்லாமல் தன்னை “மேற்கு” என்று அடையாளப்படுத்திக்கொள்ளுபவற்றின் அறம் சார்ந்த கற்பனை மற்றும் அதனது தத்துவார்த்த பிரபஞ்சத்துடனும் சம்பந்தப்பட்ட ஒரு விடயமுமாகும்.

ஐரோப்பாவின் அறம் சார்ந்த கற்பனை வட்டத்திற்கு வெளியே இருக்கும் எம்மை போன்றவர்கள் அவர்களின் தத்துவார்த்த உலகினுள் அடங்காதவர்களாகவே இருக்கிறோம். அரேபியர்கள், ஈரானியர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள்; அல்லது ஆசியா, ஆஃப்பிரிக்கா மற்றும் லத்தீன் அமெரிக்காவை சேர்ந்த மக்களாகிய எமக்கு ஐரோப்பிய தத்துவவாதிகளின் பார்வையில் எந்தவொரு இருப்பியல்பு சார் யதார்த்தமும் (ontological reality) கிடையாது. மாறாக ஆக்கிரமித்து அடக்கப்பட வேண்டிய ஒரு மீவியற்பியல் ஆபத்தாகவே (metaphysical menace) அடையாளப்படுத்தப்படுகிறோம்.

இமானுவேல் கான்ட் மற்றும் ஃபிரெய்ட்ரிக் ஹெகலிடம் இருந்து தொடங்கி தற்போது எமானுவேல் லெவினாஸ் மற்றும் சிலோவாய் ஜிஸேக் என தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் இவர்களை பொருத்தவரை நாம் அனைவரும் கீழைத்தேயவாதிகளால் ஆராய்ந்து விளக்கப்பட வேண்டிய ஒரு வினோதம், ஒரு விடயம் மற்றும் அறிந்துகொள்ளப்பட வேண்டிய ஒரு பொருளாகும். இதனடிப்படையில் இஸ்ரேலால், அல்லது அமெரிக்காவாலும் அதனது ஐரோப்பிய நேச நாடுகளாலும் எம்மை போன்றோர்  பல்லாயிரக்கணக்கில் கொலை செய்யப்படுவதானது ஐரோப்பிய தத்துவியலாளர்களது மனதில் எவ்வித ஒரு மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தாது. 

ஐரோப்பிய பழங்குடி (tribal) பார்வையாளர்கள்

உங்களுக்கு அதை பற்றி சந்தேகம் இருப்பின் ஐரோப்பாவின் முன்னனி தத்துவவியலாளரான யூகன் ஹபர்மாஸ்ஸும் அவரது சகபணியாளர்கள் சிலரும் இணைந்து பாலஸ்தீனர்களை கொன்றொழிக்கும் இஸ்ரேலின் செயலை ஆதரித்து தமது கொச்சைத்தனத்தையும் கொடூரத்தையும் வெளிப்படையாக வெளிப்படுத்தியுள்ளதை சற்று பாருங்கள். 94 வயதை எய்தியிருக்கும் ஹபர்மாஸ் எப்படிப்பட்ட ஒரு மனிதர் என்பதல்ல எமது கேள்வி. அவரை ஒரு சமூக விஞ்ஞானியாக, தத்துவவியலாளராக மற்றும் ஒரு விமர்சன சிந்தனையாளராக நாம் அவரை பற்றி எவ்வாறு சிந்திக்கிறோம் என்பதே எமது கேள்வியாக இருக்கிறது. இதற்கு முன்பு அவரது சிந்தனை மீது நாம் ஆர்வம் செலுத்தியிருந்தால் இனிமேலும் அவர் என்ன சிந்திக்கிறார் என்பதன் மீது நாம் கரிசனை செலுத்த வேண்டுமா?

நாசிசத்துடனான தீங்கிழைக்கக்கூடிய தொடர்பை வைத்துக்கொண்டிருந்த மற்றுமொரு முக்கியமான ஜெர்மானிய தத்துவவியலாளாரான மார்டின் ஹெய்டெக்கரை பற்றி உலகம் இதுபோன்ற கேள்விகளை கேட்டுக்கொண்டு இருக்கிறது. என்னை பொருத்தவரை நாம் இப்போது அம்மாதிரியான கேள்விகளை ஹபர்மாஸின் கொடுமையான சியோனிசத்தை நோக்கியும் அவரது மொத்த தத்துவார்த்த திட்டத்தை பற்றி நாம் என்ன நினைக்கிறோம் என்பதன் அடிப்படையில் தோன்றும் குறிப்பிடத்தக்க விளைவுகளை நோக்கியும் கேற்க வேண்டும்.

தனது அறம் சார்ந்த உலகினுள் பாலஸ்தீனர்களுக்கு ஒரு சிறிதளவேனும் இடம் இல்லையெனில் ஹபர்மாஸின் மொத்தமான தத்துவார்த்த செயற்திட்டத்தினை அவரது உடனடி ஐரோப்பிய இனத்தின் அவைக்கு அப்பால் இருக்கும் எம்மை போன்ற மனித இனம் எவ்வாறு அதனை உள்வாங்கிக்கொள்வது?

புகழ்பெற்ற ஈரானிய சமூகவியளாலர் ஆஸெஃப் பயாத், ஹபர்மாஸை நோக்கிய தனது திறந்த கடிதத்தில் காஸாவின் நிலைமையை பொருத்தவரையில் “அவர் (ஹபர்மாஸ்) தனது சொந்த கருத்துக்களுடனே முரண்படுகிறார்” என்று கூறியிருந்தார். ஆனால் நான் மதிப்புடன் இக்கருத்தில் இருந்து வேறுபடுகிறேன். பாலஸ்தீன வாழ்வுகளின் மீதான ஹபர்மாஸின் அலட்சியமானது அவரது சியோனிஸத்தினுடன் முழுமையாக பொருந்திப்போகிறது என்பதே எனது நம்பிக்கை. ஐரோப்பியரல்லாதோர் முழுமையான மனிதர்களல்ல எனும் தத்துவத்துடன் எந்த வகையிலும் இது முரண்படவில்லை. அல்லது இஸ்ரேலிய பாதுகாப்பு அமைச்சர் யோவ் கல்லன்ட்டின் நேரடியான கருத்து வெளியீட்டில் குறிப்பிடப்பட்டது போல “மனித விலங்குகள்” எனும் கருத்தாக்கமும் இதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

பாலஸ்தீனர்கள் மீதான இந்த மொத்த அலட்சியமானது ஜெர்மானிய மற்றும் ஐரோப்பிய தத்துவ கற்பனையினுள் ஆழமாக வேரூண்டி இருக்கும் ஒன்றாகும். யூத இனப்படுகொலையின் விளைவாக ஏற்பட்ட குற்றவுணர்ச்சி தான் ஜெர்மானியர்கள் இஸ்ரேல் மீது உறுதியான அர்ப்பணிப்பொன்றை வளர்க்க காரணம் என்பதே பொதுவான புரிதலாகும்.

ஆனால் உலகின் ஏனைய பகுதிகளை பொருத்தவரையில் நாஜி காலத்தில் ஜெர்மானி செய்த அழிவுகளும் தற்போது சியோனிச காலகட்டத்தில் அது செய்து கொண்டிருப்பதற்கும் இடையில் தெளிவான முரணற்ற நிலைமை தான் தெரிகிறது. நீதிக்கான சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் தற்போது தென் ஆஃப்ரிக்கா சமர்ப்பித்திருக்கும் அற்புதமான ஆவணம் இதற்கு தெளிவான சாட்சியாக இருக்கிறது. 

ஹபர்மாஸ்ஸின் நிலைபாடானது பாலஸ்தீர்களை கொன்றொழிக்கும் இலக்கில் சியோனிஸத்துடன் கை கோர்க்கும் ஜெர்மானிய அரசு கொள்கைகளுடன் பொருந்தி போகிறது என்று நான் நம்புகிறேன்.   அரேபியர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் மீது எந்த வகையிலும் குறைவே இல்லாத இனவாதம், இஸ்லாமிய வெறுப்பு, அந்நிய வெறுப்பை வெளிப்படுத்துதல் மற்றும் இஸ்ரேலிய குடியேற்ற காலனியத்தின் இனப்படுகொலை நடவடிக்கைகளுக்கான முழு ஆதரவை வழங்குதல் எனும் அடிப்படையில் இருக்கும் “ஜெர்மானிய இடதுசாரியத்துடனும்” இது முழுமையாக பொருந்தி போகிறது.

கடந்த ஒரு நூற்றாண்டாக (கடந்த 100 நாட்கள் மட்டுமல்ல) பாலஸ்தீனர்களை கொன்று வரும் இஸ்ரேலுடன் வியப்பூட்டும் விதமாக ஈடுபட்டு வரும் ஜெர்மானியிடம் இருப்பது தான் செய்த யூத இனப்படுகொலைக்கான குற்றவுணர்ச்சி அல்ல. மாறாக இனப்படுகொலை சார்ந்த தனது கடந்த கால ஏக்கம் என்று மட்டும் தான் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

அறச்சீர்கேடு

ஐரோப்பிய தத்துவவியலாளர்களின் உலகம் பற்றிய கருத்துருவாக்கத்தின் மேல் வைக்கப்படும் ஐரோப்பிய மையவாதம் சார்ந்த விமர்சனமானது வெறுமனே அவர்களது சிந்தனை முறைமையில் இருக்கும் ஒரு அறிதல் பிழையை குறித்து நிற்பதல்ல. அது அறச்சீர்கேட்டின் ஒரு நிலையான அடையாளமாக இருக்கிறது. ஐரோப்பிய சிந்தனை முறைமையின் இதயத்திலும் மற்றும் இன்றைய அதன் கொண்டாடப்படும் சிந்தனையாளர்களிடமும் இருக்கும் குணப்படுத்த முடியாத இனவாதத்தை பற்றி நான் கடந்த பல சந்தர்ப்பங்களில் சுட்டிக்காட்டி இருக்கிறேன்.

இந்த அறச்சீர்கேடானது வெறுமனே ஒரு அரசியலில் ஒரு அசௌகரிய நிலைமையோ அல்லது சித்தாந்தரீதியான ஒரு வெற்றுப்புள்ளியோ அல்ல. மாறாக அவர்களது தத்துவார்த்த கற்பனைகளினுள் ஆழமாக இணைக்கப்பட்ட ஒன்றாக இந்த அறச்சீர்கேடு இருப்பதோடு குணப்படுத்த முடியாத ஒரு பழங்குடிவாதமாகவே (tribal) இது இருந்து வந்துள்ளது.

இவ்விடத்தில் மார்டினிக் நாட்டை சேர்ந்த புகழ்பெற்ற கவிஞர் எமே சிஸாரின் (Aime Cesaire) பிரபலமான ஒரு கூற்றை நாம் மீள்பரிசீலனை செய்ய வேண்டும்: “ஆம், ஹிட்லரினாலும் ஹிட்லரியத்தாலும் முன்னெடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகளை மருத்துவரீதியாக விரிவாக ஆராய்ந்து அதன் முடிவுகளை மிக்க மதிப்பிற்குரிய, மிகவும் மனிதாபிமானமுள்ள, கிறிஸ்தவ உயர்வர்க்க்ததினனுக்கு வெளிப்படுத்துவது பயனுள்ள ஒன்றாகவே இருக்கும். ஏனென்றால் அவனை அறியாமலே அவனுக்குள் ஒரு ஹிட்லர் இருக்கிறான், அவனுள்ளே ஒரு ஹிட்லர் வாழ்கிறான். ஹிட்லர் தான் அவனது அரக்கன், அவனுக்கு எதிராக போராட்டம் செய்தால் தனக்கே அவன் மாற்றமாக நடந்துகொள்கிறான். ஆழமாக பார்க்கும் போது அவனால் ஹிட்லரை மன்னிக்க முடியாமல் இருப்பதற்கான காரணம் ஹிட்லர் மனிதர்களுக்கு எதிரான குற்றத்தை செய்தான்  என்பதோ மனிதனை இழிவுபடுத்திவிட்டான் என்பதோ அல்ல. மாறாக வெள்ளை மனிதர்களுக்கு எதிராக ஹிட்லர் குற்றங்கள் புரிந்தான் என்பதனாலும் வெள்ளையர்களை இழிவுபடுத்தினான் என்பதனாலும் அதுவரை அரேபிய, இந்திய மற்றும் ஆஃப்பிரிக்க மக்களுக்காக என்று மட்டும் வரையறுக்கப்பட்டிருந்த காலனிய நடைமுறைகளை வெள்ளையர்கள் மீது பிரயோகித்தான் என்பதனாலும் தான் ஹிட்லரை அவனால் மண்ணிக்க முடியாமல் இருக்கிறது.”

சிஸார் இந்த பந்தியில் அடையாளப்படுத்தும் காலனிய அட்டூழியங்களின் இன்றைய நீட்சி தான் பாலஸ்தீனமாகும். தனது மூதாதையர்கள் நமிபியாவில் ஹெரேரோ (Herero) மற்றும் நமக்குவா (Namaqua) இனப்படுகொலைகளின் போது செய்தவையோடு ஹபர்மாஸின் பாலஸ்தீனர்களை கொல்வதற்கான ஆதரவானது எந்த வகையிலும் முரணற்ற ஒன்று என்பதை பற்றி அவர் அறியாமையில் இருக்கிறார். தீக்கோழி பற்றிய பழமொழியை போல ஜெர்மானிய தத்துவவியலாளர்கள் தமது தலைகளை தமது ஐரோப்பிய பிரம்மைகளுக்குள் அடைத்து வைத்துக்கொண்டார்கள். அவர்கள் யார், என்ன செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்பதை உலகம் பார்க்காது என்ற எண்ணத்துடனேயே இவையனைத்தையும் செய்கிறார்கள்.

எனது பார்வையில் ஹபர்மாஸ் அடிப்படையில் ஆச்சரியப்படக்கூடியவாரோ அல்லது முரணாகவோ எதையுமே சொல்லவில்லை, மாறாக அதற்கு மாற்றமானதையே செய்திருக்கிறார். அவர் தனது தத்துவ பாரம்பரியத்தின் குணப்படுத்த முடியாத பழங்குடிவாதத்துடன் முழுமையாக பொருந்தியே செல்கிறார்.அத்தோடு அப்பாரம்பரியமானது தனக்கு ஒரு உலகளாவிய பிம்பத்தை தவறாக கற்பனை செய்தும் வைத்திருக்கிறது.

உலகம் இப்போது அந்த போலியான உலகளாவிய தன்மையில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொண்டுள்ளது. கொங்கோ ஜனநாயக குடியரசை சேர்ந்த வி.வய்.முடிம்பே (VY Mudimbe), ஆர்ஜென்டினாவை சேர்ந்த வால்டர் மிக்னோலோ (Walter Mignolo) அல்லது என்ரிக் டஸ்ஸல் (Enrique Dussel), அல்லது ஜப்பானை சேர்ந்த கோஜின் கரதானி (Kojin Karatani) போன்ற தத்துவவாதிகளிடம் ஹபர்மாஸ் மற்றும் அவரைப்போன்றரிடம் ஒருபோதுமே இருந்திராத சிறப்பான உலகளாவிய தன்மை பொருந்திய சிந்தனை பங்களிப்புகள் உண்டு.

எனது பார்வையில் பாலஸ்தீன் பற்றிய ஹபர்மாஸ்ஸின் கூற்றில் இருக்கும் அற வீழ்ச்சியானது ஐரோப்பிய தத்துவத்திற்கும் ஏனைய உலக பகுதிகளுக்கும் இடையே உள்ள காலனிய உறவில் ஒரு முக்கியமான திருப்பத்தை குறித்து நிற்கின்றது. ஐரோப்பிய இனத்தத்துவத்தில் இருந்து உலகம் இப்போது விளித்துக்கொண்டுள்ளது. நாம் இன்று இந்த விடுதலையை பாலஸ்தீனர்கள் போன்று உலகம் முழுவதும் துயரமுறும் மக்களுக்காக சமர்பிக்க வேண்டும். ஏனென்றால் தொடர்ச்சியான வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அவர்களது வீரமும் அர்ப்பணிப்பும் இறுதியில் “மேற்கு நாகரீகத்தின்” அடிப்படையில் பொதிந்திருக்கும் வெளிப்படையான காட்டுமிராண்டித்தனத்தை கலைத்துப் போட்டிருக்கிறது.

ஹமீத் தபஷி – இரானிய கற்கைநெறி மற்றும் ஒப்பீட்டு இலக்கிய பேராசிரியராக கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்தில் பணியாற்றி வருகிறார். இவர் Can Non-Europeans Think?, Islamic Liberation Theology: Resisting the Empire, Brown Skin White Masks,Iran, the Green Movement and the USA: The Fox and the Paradox, உள்ளடங்களாக 20க்கு மேற்பட்ட புத்தகங்களை எழுதியுள்ளார்.

மொழிபெயர்ப்பு – ஹதிகா கியானி